اصولگرایان پس از سرمستی پیروزی در انتخابات 88 به فاصله کمی دریافتند که رویکردشان [پیروزی بر رقیب با هر وسیله ای و با بسیج همه امکانات]در انتخابات سال 88 اشتباه بوده است و پشیمان شدند! شاید انتخاب و پشیمانی جزئی از سرشت اصوگرایان شده است!
کد خبر: 311605
تاریخ انتشار: 15 فروردین 1392 - 15:49
روزها و ماه های اخیر اصولگرایان در بین خود مسابقه اعلام برائت از احمدی نژاد به راه انداخته اند و هر کدام می کوشند در دوری کردن از وی و خصوصیات سیاسی و اخلاقی وی سرآمدتر از دیگران باشند. اما سئوال این است که چه اشتباهی اصولگرایان را به اینجا کشانده است که نه یارای اقرار به اشتباه دارند و نه توانایی اصلاح رویکرد اشتباه خود را.به گزارش تابناک، اصولگرایان نادم امروز قربانی یک اشتباه کلیدی شدند و آن هم اینکه پبروزی بر رقیب اصولگرایان را بر هر مساله دیگری مقدم شمردند. این بدان معنا نیست که اصولگرایان نباید برای پیروزی بر رقیب تلاش می کردند، بلکه پیروزی بر رقیب با هر وسیله ای آنقدر برای آنان مهم شده بود که هیچگاه فکر نکردند که کاندیدایی که آنان اجماعا از آن حمایت می کنند آیا توانایی اداره کشور را دارد یا نه اینگونه نیست.
با چنین اشتباهی اصولگرایان، همه نیروی خود از همه نهادهای موجود را برای پیروزی کاندیدای خود بسیج کردند و اما پس از سر مستی های پس از پیروزی اولیه دریافتند که پیروزی کاندیدای مورد حمایت آنان بر رقیب به هر قیمتی و با هر ابزاری برای کشور مفید نیست.
ممکن است کسی ادعا کند، که اصولگرایان به عنوان یک نیروی سیاسی به دنبال پیروزی بر رقیب بوده اند و آن را به دست آورده اند. اما اینکه آیا سرنوشت اداره کشور برای آنان مهم نبوده ، مساله دیگری است .
در همین ارتباط هم باید گفت که اتفاقا این مساله ناشی از جایگزینی احزاب شناسنامه دار فعال با ائتلاف های سیاسی است . یک حزب سیاسی چارچوب دار در کنار پیروزی در انتخابات، هدفی هم چون ارائه برنامه بهتر برای کارآمدتر کردن کشور را هم دارد. اصولا مردم یک حزب را به دلیل برنامه اش انتحاب می کنند. اما یک ائتلاف سیاسی فقط به قصد برنده شدن در انتخابات شکل می گیرد و ممکن است به فاصله کوتاهی پس از انتخابات از هم پاشیده شود و کشور بماند و رئیس جمهوری که فقط برای برنده شدن مورد حمایت قرار گرفته است، نه برای اداره بهتر کشور و تمشیت امور.
این اشتباه کلیدی در سال 88 صورت گرفت و هیچ چشم انداز روشنی برای عدم تکرار آن در سال 92 وجود ندارد؛ دست کم اینکه بازی های سیاسی انتخاباتی تا کنون بر همان منهج سا 88 صورت می گیردو پیروزی در انتخابات به هر وسیله ای فارغ از اینکه کاندیداهای مورد نظر توانایی اداره کشور در مقطع حساس چهار سال آینده را دارد، فارغ از اینکه توانایی اجماع سازی نخبگان و مردم را برای ارتقاء کارآمدی نظام سیاسی را دارد و فارغ از اینکه می تواند منافع ملی را در منظومه کلان ملی ببیند و دعواهای کوتاه مدت جناحی را بر منافع ملی ترجیح دهد، ادامه دارد.
تکرار اشتباه سال 88 و پشیمانی و حتی عدم معذرت خواهی های بعدی، هیچ دردی را از کشور دوا نخواهد کرد. اینکه اصولگرایان ماه هاست که از انتخاب سال 88 خود پشیمان شده اند برای کشور چه داشته است جز آشفتگی و نابسمانی .
بگذریم از اینکه برخی از این اصولگرایان این قدر شهامت ندارند که برخی به اشتباه خود اعتراف کنند و از مردم هم به دلیل رویکرد اشتباه شان عذر خواهی کنند.منظور از اشتباه، انتخاب احمدی نژاد نیست. منظور از اشتباه رویکرد غلط و جایگزین کردن رویکرد پیروزی در انتخابات به هر وسیله ای، به جای رویکرد معرفی و حمایت از فرد یا افرادی است که توانایی اداره موثر کشور را داشته باشند.
این اتفاق باز هم در حال تکرار است. کمتر از دو ماه باقی مانده است!
رویکرد اتحادیه اروپا و به طور کلی غرب درباه برنامه هسته ای ایران، تاکنون بر دو محور اساسی تحریم ها و مذاکره استوار بوده و به زعم غربی ها، استفاده از تحریم های توانسته به عنوان محرکی ایران را به پای میز مذاکره بکشاند. با این حال، یکی از منابع نزدیک به اتحادیه اروپا این رویکرد را مورد نقد قرار داده و از ضرورت بازنگری در آن سخن به میان آورده است. 
