سرویس فرهنگی –28 صفر سالروز وفات پیامبر اکرم سرور کاینات و مفخر موجودات و رحمت عالمیان و صفوت آدمیان و تتمته دور زمان، محمد مصطفی صلی الله علیه است ، او که امتش را دوست می داشت و خطاب به مردمش می فرمود :
ای مردم عاقل باشید و عاقلانه رفتار کنید. خدا عقل را به سعادتمندان عطا کند و از تیره بختان دریغ کند . نشان عاقل این است که بر نادان ببخشاید ، از ظالم بگذرد ، برای زیر دست تواضع کند ، در تحصیل نیکی از بالا دست خود سبقت بگیرد، به هنگام گفتن در سخن بیندیشد، چون فتنه ای پیش آید به خدا پناه برد و دست و زبان خود نگه دارد، چون فضیلتی بیند غنیمت شمرد و حرص و آزمندی از وی بروز نکند.
او همچنین می فرمود :نشان جاهل این است که همنشین را آزار دهد ، به زیر دست تجاوز کند ، بر بالا دست گردن فرازی کند ، نسجیده لب بگشاید، سخنش گناه است و سکوتش غفلت. چون فتنه پیش آید بشتابد و در مهلکه افتد و چون فضیلتی ببیند روی گرداند و کندی کند . نه از گناه قدیم هراسد و نه در آینده دست از گناه بکشد. در کار خیر تنبلی کند و به آنچه که از نیکی از دست داده اهمیت ندهد . 
خطاب به مولا علی (ع) می فرمود : یا علی خداوند خوش دارد که بنده بگوید : پروردگارا گناه مرا بیامرز که جز تو آمرزنده ای نیست ؛ آنگاه از جانب خداوند خطاب شود: فرشتگانم این بنده مومن دانسته که جز من آمرزنده ای نیست . شاهد باشید گناهش را آمرزیدم . سعدی شیراز در قالب عبارت دل نشینی ، این روایت رسول اکرم را چنین نوشته است که :
«هر گاه یکی از بندگان گنه کار پریشان روزگار دست انابت به امید اجابت به درگاه حق جل و علا بردارد ایزد تعالی در وی نظر نکند ، بازش بخواند اعراض کند . بازش به تضرع و زاری بخواند . حق سبحانه و تعالی فرماید «یا ملائکتی قد استحییت من عبدی و لیس له غیری فقد غفرت له» . دعوتش را اجابت کردم و حاجتش را برآوردم که از بسیاری دعا و زاری بنده همی شرم دارم»
باز به علی علیه السلام و در واقع برای تعلیم امت می فرمود یا علی آفت سخن، دروغ است . همیشه راستگو باش . هیچگاه دروغ از دهانت بیرون نیاید و هرگز به خیانت اقدام مکن .
و در مورد وسوسه های موجود از جن و انس می فرماید :
اگر به هنگام مرگ فرزند، دشمنانی از جن وانس برای ربودن صبرت آمدند و خواستند ترا وسوسه کنند بگو البته زنده ها برای مردن زاده اند، پاره ای از تن من به بهشت می روند و من از این پیشامد خوشحالم.
اگر گفتند که مالت از دست رفت بگو شکری خدای را که دادو گرفت و زکات را برد و دیگ بدهی ندارم .
اگر گفتند مردم بر تو ستم می کنند و تو هیچ کار نمی کنی بگو در قیامت بر آنها که بر مردم ستم می کنند راه تعرض هست و بر نیکوکاران حرجی نیست .
اگر گویند چه قدر نیکی های تو زیاد است تا تو را خودبین سازند بگو بدی هایم از نیکی هایم بیشتر است . اگر گویند چقدر نمازت فراوان است بگو غفلت هایم از نمازم افزون تر است . اگر گویند چرا مالت را به مردم می دهی بگو که بگو آنچه از آنها می گیرم بیشتر است .
اگر گویند چقدر مردم در حق تو ستم کرده اند بگو آنها که ظلمشان کرده ام بیشترند. اگر گوید چه قدر به عبادت می پردازی بگو بسا گناه کرده ام . اگر گوید دنیا را دوست نمی داری ، بگو جایی را که دیگران بدان مغرور شده اند را دوست نمی دارم.
