ان شـــــــــــــــــــــــــــــاء الله

انتشار یادداشتی با عنوان «سلام بر اصلاح طلبان جدید»، با واکنش‌هایی روبرو شد. اکثر خوانندگان به دنبال این بودند که اصلاح طلبان جدید چه کسانی هستند و چه مصادیقی دارند؟ بسیاری هم به شدت با محتوای آن مخالفت کردند و آنرا دزدی واژه «اصلاح طلبی» و هدف آن یادداشت را ایجاد اختلاف میان اصلاح طلبان دانسته بودند.

یادداشت «سلام بر اصلاح طلبان جدید» چنین اهدافی را دنبال نمی‌کرد و حتی ناظر به فرد یا گروه خاصی نبود. آن یادداشت به این نکته مهم اشاره داشت که علت اصلی به بن بست رسیدن گروه‌های اصلاح طلب، این است که اصلاح طلبان در طول عمر حدوداً 15 ساله حیاتشان، مرز خود را به روشنی با دشمن مشخص نکردند. برخی اصلاح طلبان قدیم، هم در رسانه‌های داخلی و رسمی ایران حضوری فعال داشتند و هم در صدای آمریکا و بی‌بی‌سی. بالاخره نمی‌شود همیشه شریک دزد و رفیق قافله بود. صدای آمریکا متعلق به دولتی است که رسماً برای براندازی نظام جمهوری اسلامی بودجه تعیین کرده و هزینه می کند.

اصلاح طلبان قدیم در واقع تکلیف و مرز خود را با دشمن مشخص نکردند. این مرز کاملاً روشن بود اما اصلاح طلبان عمداً روی آن می‌ایستادند تا از منافع «هردووانه» بهره ببرند!

«اصلاح طلب» به دنبال اصلاحات در چارچوب قانون است و «برانداز»، به دنبال براندازی. نمی‌شود هم نان صدای آمریکا را خورد و هم خود را اصلاح طلب دانست.

بعد از وقایع سال 88 و ایستادن چهره‌های مشهور اصلاح طلبی در کنار تروریست‌های مجاهدین خلق و سلطنت طلب، دیگر تجدید حیات اصلاح طلبان قدیم تقریباً غیرممکن است. اگر مریم رجوی و رضا پهلوی در ساختار سیاسی ایران جایگاهی پیدا کردند، اصلاح طلبان قدیم هم به قدرت و ساختار سیاسی ایران بازخواهند گشت.

هرچند اصلاح طلبان قدیم از صحنه سیاسی ایران کنار رفته‌اند اما پرچم اصلاح طلبی نباید زمین بماند. نظام جمهوری اسلامی به اصلاح طلب و جریان نقاد به شدت نیازمند است.

اصلاح طلبان جدید که بزودی جایگاه خود را در ساختار سیاسی ایران پیدا می‌کنند باید از تجربه اصلاح طلبان قدیم، این دو درس اساسی را بیاموزند:

اولاً مرز جریان اصلاح طلبی را با دشمن و جریان برانداز دقیقاً روشن کنند.

ثانیاً با قصد قربت الهی و اصلاح واقعی امور کشور و نه الزاماً کسب قدرت و کوبیدن حریف سیاسی، وارد میدان سیاست شوند.

برخی اصلاح طلبان قدیم با این دو رویکرد بخصوص اولی، به شدت مخالفند چرا که به اصلاح طلبی به عنوان «پوششی برای براندازی» لازم دارند. از نظر آنها کار جمهوری اسلامی از اصلاح و اصلاحات گذشته و باید ریشه آن کنده شود حتی اگر شده به قیمت کمک گرفتن از دشمنان و حتی اگر شده به قیمت همدستی و هماهنگی با مجاهدین خلق و سلطنت طلبان. به این دسته از اصلاح طلبان قدیم باید گفت شما همچنانکه خودتان هم غیرمستقیم و ضمنی می‌گویید، اصلاح طلب نیستید. شما برانداز هستید. اصلاح طلب واقعی، اصلاح طلب است یعنی در چارچوب قانون قصد اصلاح امور کشور را دارد نه براندازی سیستم و تغییر نظام.

آن دسته از اصلاح طلبان قدیم که به دامن دشمن پناه نبرده‌اند و در داخل جرمی مرتکب نشده‌اند، چه بهتر که بیایند و با درس گرفتن از گذشته، پرچم اصلاحات را بردارند و «اصلاح طلبی» کنند. قباله «اصلاح طلبی»، انحصاراً بنام کسی یا گروهی نخورده است و نباید حق انحصاری کسی و گروهی تلقی شود. هر ایرانی که به قصد خیر، از تصمیمات سیاسی اقتصادی، فرهنگی و ... انتقاد کند و راه حل جایگزین ارایه دهد، اصلاح طلب است.