ان شـــــــــــــــــــــــــــــاء الله

پایگاه خبری تحلیلی هم اندیشی: پارسینه نوشت: حسن روحانی رئیس جمهور به همراه همسرش در یک دیدار غیررسمی و بدون اطلاع قبلی به منزل محمدرضا شجریان استاد آواز موسیقی کشور رفته و با وی دیدار کرده است.

محمدرضا شجریان در این دیدار به شوخی به روحانی گفته بود: حالا که شما منزل ما آمدید، ما هم می توانیم سرزده خانه شما بیاییم؟!

این دیدار سه هفته قبل انجام شده است.

گفتنی است صدای محمدرضا شجریان با تایید خودش در فیلم انتخاباتی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری 92 قرار داده شده بود و روحانی نیز در آن فیلم اظهار می کند که صدای شجریان را دوست دارم.

به گزارش جهان به نقل از دانشجو، هیئت اروپایی نمایندگان پارلمان اروپا در حالی ایران را ترک کرده است که ماجرای دیدار آنها با دو عامل فتنه سال88 در سفارت یونان، همچنان با عدم پاسخگویی مجلس و وزارت خارجه همراه است.

از سوی دیگر بی ادبی رییس این هیئت در دیدار با هاشمی رفسنجانی از حواشی دیگر این سفر است، آنجا که وی بعد از ورود هاشمی به اتاق محل دیدار، از جای خود بلند نشد. البته آنچه از عکس‌ها به‌نظر می‌آید، این بی‌ادبی درباره ظریف هم تکرار شده است.

به گزارش جهان، در این مقاله به شبه افکنی برخی رسانه ها در مورد مساوی نبودن شهادت زن و مرد در اسلام و تبعیض جنسی خواندن آن اشاره می کنیم.

پاسخ اجمالی

احکام و قوانینی که از سوی خداوند برای بشریت وضع شده است مطابق نظام تکوین و حقایق جهان هستی و ساختار وجودی انسان است. از آنجا که ساختار وجود جسمی و روحی زن با مرد متفاوت است، وظایف، تکالیف و احکام این دو نیز مساوی نیست. یکی از تکالیف اداء شهادت در نزد قاضی است که باید مطابق واقع باشد و تحت تاثیر عواطف و احساسات و عوامل غیر واقعی نباشد تا حقی از کسی ضایع نشود. بدین جهت در بعضی موارد، اصلاً شهادت زن ها قبول نمی شود، همانطور که در بعضی موارد نیز اصلاً شهادت مردها قبول نمی شود و در بعضی موارد شهادت دو زن بجای یک مرد قبول می شود و...

علاوه اینکه باید توجه داشت گواهی دادن یک وظیفه و مسئولیت است نه یک حق پس اگر شهادت برخی از افراد در دادگاه پذیرفته نشود، یا کم تر پذیرفته شود، گویای سهل تر بودن تکلیف و مسئولیت آنان است نه تضییع حقوق آنها.

پاسخ تفصیلی

توجه به نکاتی می تواند ما را در دستیابی به حقیقت، یاری رساند:

1-در بسیاری از حقوق و جزائیات اسلام، مرد و زن با هم تفاوت هایی دارند. مثلاً اگر مردی مرتد شود با شرایطی حکم او قتل است ولی اگر زنی مرتد شود حکم او قتل نیست یا اسلام وظایفی را بر دوش مرد قرار داده که بر عهده زن قرار نداده است، و یا وظایفی برای زنان مقرر شده است که بر مردان مقرر نشده است. دلیل این تفاوت ها، متفاوت بودن مکانیسم خلقی زن و مرد است. زیرا روحیات و اخلاق زن و مرد یک جور نیست. بر این اساس توقعی که خداوند از زن دارد با توقعی که از مرد دارد یکی نیست. خداوند زن را برای امری خلق کرده و مرد را برای هدف دیگری آفریده است. این دو گرچه از یک جنس اند ولی هرگز با هم مساوی نیستند. بنا بر این عدالت اقتضاء می کند که وظایف و تکالیف آنان هم یکسان نباشد، چرا که اگر یکسان باشد خلاف عدالت پروردگار است.

2- از نظر اسلام بحث اداء شهادت و اطلاع رسانی به قاضی، هرگز بمنزله یک امتیاز نیست، بلکه یک وظیفه و تکلیف و مسئوولیت است. یعنی برای این که حقوق دیگران پایمال نگردد، اسلام این وظیفه را بر عهده انسان هایی که از موارد اختلاف بین افراد اطلاع دقیق دارند، قرار داده است تا در حضور قاضی واقعیت را بیان کنند و به آن شهادت بدهند. به همین جهت قرآن کتمان شهادت را حرام اعلام نموده است.[1]

پس اگر شهادت کسی در دادگاه پذیرفته نشود، یا کم‏تر پذیرفته شود، گویای سهل‏تر بودن تکلیف و مسئوولیت اوست، نه تضییع حق او.

3- مسلما تکلیف اداء شهادت با خلقت و روحیات و نقش مرد و زن، ارتباط مستقیم دارد گرچه ربطی به نقص یکی و کمال دیگری ندارد. زیرا در بعضی موارد که شهادت مربوط به مسائل خاص زنان باشد اصلاً شهادت مردان مورد قبول نیست، چون اساسا مرد در آن موارد نمی تواند شاهد باشد. همانطوری که زنان را از شهادت در برخی امور دیگر معاف دانسته و آن را در انحصار مردان قرار داده، و در برخی امور شهادت دو زن را برابر با شهادت یک مرد قرار داده و پذیرفته است.

همه این قوانین بر پایه حکمت و هماهنگی بین نظام تشریع[2] با نظام تکوینی[3] بنا نهاده شده است . و البته نظام تشریع، اگر برگرفته، منطبق و هماهنگ با نظام تکوینی نباشد، فاقد ارزش است. ارزش و توانمندی نظام تشریع به میزان انطباق آن با ظرفیت‏های وجودی موجود در نظام تکوینی است.

توضیح اینکه:

در نظام تکوین بین زن و مرد از چند جهت تفاوت‏های زیادی وجود دارد:

1- از جهت اعضا و جوارح: دو جنس زن و مرد در تمامی اعضا و جوارح با یکدیگر اختلاف دارند، چه اعضا و جوارحی که به عضو جنسی و تولید مثل مربوط است و چه غیر آن. رویش مو در بدن زن و مرد، چربی زیر پوست، بافت‏ها، ظرافت و ضخامت پوست، شکل و وزن حجمی استخوان‏ها، مقدار مواد آلی و کانی در استخوان‏ها، درشتی عضلات، زور بازو، شکل هندسی و حجم و وزن مغز، وزن قلب، ضربان نبض، فشار خون، حرارت بدن، میزان و تعداد تنفس در دقیقه، قد، وزن، ارتعاشات صوتی، ترشحات بدن، میزان گلبول‏های سفید و قرمز در خون، گنجایش و حجم ریه، و الگوی رشد جسمانی در آغاز از دو جنس نرینه و مادینه. خلاصه این که همه چیز در زن و مرد حتی در یک تار مو متفاوت است.[4]

2- از نظر احساسات، عواطف، تمایلات و اخلاق: طبق نظر روانشناسان، محبت، رفتار انفعالی، رفتار عاطفی و حمایت کننده، از ویژگی‏های زنانه است. در برابر این امور، پرخاشگری، استقلال، رقابت، سلطه و حاکمیت را از ویژگی‏های مردان بر شمرده‏اند.[5]

نیز گفته ‏اند: داشتن دلی پر مهر و عاطفه و احساساتی آتشین، جلوه گری، دلربایی، آرایش گری، دوستدار پارچه و لباس و طلا و امور زینتی از خصائص زنان است.[6]

زن در تقلید، مدپرستی، تجمّل پرستی، خنده و گریه از مرد پیش قدم است.[7]

زنان به جهت این که از نیروی احساس و عاطفه بیشتری بهره مندند، از صحنه‏های احساسی و عاطفی بیشتر متأثر می‏شوند و به هیجان می‏آیند.[8]

وقتی که در حوزه تکوین این ویژگی‏ها وجود دارد، در حوزه تشریع برای محکم کاری (به ویژه در اموری که مربوط به حقّ النّاس است) می‏ بایست چاره ‏ای اندیشیده شود، تا حقوق مردم در شهادت‏ ها ضایع نگردد. در این جا سه صورت متصوّر است:

الف- به جهت غلبه عاطفه، عفت و هیجانات در زنان که زمینه ساز فراموشی در برخی امور هیجانی است و هم چنین به این جهت که گفته شده زنان زودتر به حالت اطمینان در یک مسئله دست می‏یابند و زود باورند و راحت ‏تر تحت تأثیر قرار می‏گیرند، بگوییم شهادت زنان فاقد ارزش است، تا حقوق از طریق شهادت زنان تضییع نگردد.

این سخن ممکن است از جهت دیگر موجب تضییع حقوق دیگران شود و آن شهادت در مواردی است که آگاهی و اطلاع از آن در انحصار زنان است.

ب- بگوییم در تمام موارد شهادت زنان همانند شهادت مردان است و به همان اندازه اعتبار دارد. این سخن موجب می‏شود که به جهت موارد مذکور از اعتبار قضا کاسته شود و به نوعی حقوق مردم تضییع گردد.

ج- راه حل معتدل: خداوندی که انسان‏ها را آفرید و به همه اسرار نهفته آگاه است، فرموده در اموری که مربوط به حقوق مردم است (حق النّاس، نه حقّ اللَّه) به شهادت زنان ارزش و اعتبار داده شود، لیکن به جهت محکم کاری دو شاهد زن در اموری که یک شاهد مرد لازم است، یا چهار شاهد زن در اموری که دو شاهد مرد لازم است، با شرایطی، ارزش و اعتبار دارد.

این راه حل و نظریه سوم که عین عدل و منطبق با نظام تکوین است،مورد قبول اسلام واقع شده است.

3- در وقایع و رخدادهای کوچه و بازار، مردان بیشتر از زنان دست اندر کار هستند و بیشتر و بهتر در معرض اطلاع اند. فرض کنیم در خیابان دو نفر با هم دعوا می کنند و با چوب و چاقو و سنگ به جان یکدیگر افتاده اند. پس از چند دقیقه مردان اطراف آنان را گرفته و آنان را از یکدیگر جدا می کنند. این جا اگر قتلی یا جراحتی واقع شد مردان چون شاهد و ناظر بوده اند بهتر می توانند شهادت بدهند زیرا در این گونه وقایع زنان اصلاً حضور ندارند و اگر حضور داشته باشند خود را کنار می کشند یا مردان آنان را به عقب می رانند. از این رو پذیرفتن شهادت مردان و نپذیرفتن شهادت یک زن مسئله طبیعی است.

4- پذیرفته شدن شهادت زن در همه مسائل و فراهم کردن زمینه حضور او در تمام محاکم قضایی برای اداء شهادت در کوچکترین اختلافاتی که بطور روز مره در جامعه اتفاق می افتد، نه تنها تکریم زن نیست، بلکه نوعی اهانت به مقام این موجود شریف و لطیفی است که وظایف بزرگتری را در جامعه بر عهده دارد. [9]

[1] بقره (2) آیه 283.
[2] نظام تشریع، یعنی قوانینی که به حوزه فعالیت‏های اختیاری بشر مربوط است.
[3] نظام تکوینی، یعنی قوانین، وظایف و مسئوولیت هایی که از سوی خلقت بر آدمی فرمانروایی می‏کند و ربطی به حوزه اختیاری بشر ندارد. در این حوزه برای هر یک از دو جنس نرینه و مادینه وظیفه خاص و هماهنگ با امکاناتی که دارند، در نظر گرفته شده است، به گونه‏ای که انکار آن از هیچ فردی پذیرفتنی نیست.
[4] دکتر سید رضا پاک نژاد، اولین دانشگاه و آخرین پیامبران، ج 19، ص 280 - 293.
[5] روانشناسی رشد، ج اوّل، ص 330، از انتشارات سمت.
[6] دکتر سید رضا پاک نژاد، همان، ص 281.
[7] همان، ص 295.
[8] کتاب نقد، ش 12، ص 59.
[9] منبع مقاله: سی دی پرس و جو، ستاد پاسخ گویی به مسائل دینی، با تغییرات و تلخیص.

روه فرهنگی - رجانیوز: سه شنبه‌ شب گذشته، هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی سینماحقیقت بعد از یک هفته نمایش مستندهای داخلی و خارجی در سینما سپیده و فلسطین، در حالی به کار خود پایان داد که قاب‌های مثبت و منفی زیادی از این رویداد مهم حوزه‌ی مستند، در ذهن مخاطبان متنوع آن از هر قشر و سلیقه‌ای به جا ماند. از شلوغی سالن‌های جشنواره، تماشای ایستاده‌ی برخی مستندها توسط مخاطبین و تصاویر ارزشمند مستندهایی همچون «خاطراتی برای تمام فصول»، «لبیک»، «فریادهای روهینگیا»، «ملی بدون کارت»، «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه»، «مسافر طوفان» و ... گرفته تا سیاسی‌کاری دست‌اندرکاران جشنواره در تمسخر دور از اخلاق دولت قبلی با پخش مستند آرشیوی و ضعیف «الفبای سیاست» و اکران تعداد زیادی مستند حاوی متلک‌های سیاسی و مروج ناامیدی در دولت تدبیر و امید، همگی به عنوان بخشی از این قاب‌های مثبت و منفی در اذهان مخاطبان این جشنواره حک خواهند شد.

به گزارش رجانیوز، اما قطعاً منفی‌ترین تصویری که از این جشنواره در ذهن مستنددوستان به یادگار خواهد ماند، پرده‌دری‌ها و زیرپا گذاشتن حریم‌های اخلاقی در بخش قابل توجهی از مستندهای این جشنواره است. چنانکه اگر جشنواره‌ی سینماحقیقت مخاطبانش را در سال‌های گذشته به نمایش عکس‌های بی‌حجاب زنان در مستندهای شبه‌روشنفکری عادت داده بود، در جشنواره‌ی امسال علاوه بر وفاداری به این رسم ناپسند پیشین، نمایش خرید لباس زیر زنانه با وضوح بالا، زنان بدون حجاب در حال گفتگو، تصاویر عروس درازکش با لباس دکولته و نیم‌تنه‌ی عریان، نقاشی‌های نیمه عریان زنان، کودکان لخت مادرزاد، زنان با دامن‌های کوتاه و عریان از زانو به پایین، و رقصیدن زنان و ... هم به لطف اعتدال حاکم بر وزارت ارشاد آقای جنتی و مدیران سینمایی‌اش امکان‌پذیر شد.

شدت این حریم‌شکنی‌ها در برخی از مستندهای حاضر در جشنواره به حدی بود که اتفاقات مثبت جشنواره و تلاش قابل ستایش بخش عمده‌ای از جامعه‌ی مستندسازی کشورمان، تحت الشعاع قرار گرفت. از همین رو، رجانیوز برای با احترام به آثار ارزنده‌ی مستندسازان حاضر در هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی سینماحقیقت که در سطور بالا به عناوین برخی از آنان اشاره شد و با عذرخواهی از ساحت مخاطبان گرامی، برای پرهیز از کلی‌گویی، بخشی از این پرده‌دری‌ها و حریم‌شکنی‌های اخلاقی را که البته در گزارش‌های روزانه‌ی ایام جشنواره هم به آن اشاره شده بود، ذکر می‌کند:

1- پسرک چشم آبی (حسن لطفی):

«پسرک چشم آبی» مستندی چهار اپیزودی درباره‌ی زندگی نویسنده و نقاش شبه‌روشنفکر «جواد مجابی» است که البته کمترین اطلاعات را درباره‌ی شخصیت و آثار او به تماشاگر منتقل می‌کند؛ تا جایی که بیشتر وقت مستند به پرسه زدن‌ها یا نق‌زنی‌ها از مسائلی چون «قتل‌های زنجیره‌ای» و ... می‌گذرد. اما فارغ از فضای سیاسی مستند، اوج پرده‌دری مستندساز آن‌جاست که در بخشی از فیلم، پرتره‌ی نقاشی یک زن نیمه عریان به نمایش درمی‌آید. 

2-چراغ‌ها (علی زارع قنات نوی):  

یک مستند پرتره‌ی 78 دقیقه‌ای پیرامون زندگی «جمال میرصادقی» -نویسنده‌ی شبه‌روشنفکر ایرانی- که بیشتر به یک بیانیه‌ی سیاسی -  فرهنگی علیه نظام و رزمندگان دفاع مقدس و حضرت امام (ره) می‌ماند تا مستند پرتره. اما این مستند هم خالی از بی‌حجابی نیست. چنانکه در اولین راش انتخاب شده از روزهای انقلاب، مردمی را می‌‌بینیم که درحال کندن کرکره‌ی یک مغازه هستند و سپس چند لحظه بعد، «میرصادقی» عکس‌های بدون حجاب شاگردان و خانواده‌اش را نشان می‌‌دهد. در ادامه‌ی این تصاویر و به بهانه‌ی نمایش تصاویر تاریخی پیش از انقلاب، مستندساز خانم‌هایی چادری را درمیان زنان بی‌حجاب خیابان، تنها و انگشت‌نما به تصویر می‌کشد. 

3-سایه‌های روشن (محمدرضا جهان پناه)

مستند در مورد حسین والامنش هنرمند ایرانی – استرالیایی است که بعد از 38 سال برای برگزاری چند جلسه‌ی سخنرانی و ورک‌شاپ به ایران سفر می‌کند. در طول مستند، علاوه بر اینکه همسر او در استرالیا چندین بار با بدترین پوشش ظاهری و دامن کاملاً کوتاه و بی‌حجاب در کادر دوربین قرار می‌گیرد، در باغی داخل ایران هم، دانشجویان دانشگاه هنر با مانتوهای تا سر زانو و از زانو به پایین عریان، به تصویر کشیده می‌شوند. جالب آنکه دوربین روی عریانی پاهای این دانشجوها زوم می‌کند تا جسارت خود را به رخ مخاطبان بکشد.

4-از ایران یک جدایی (کوروش عطائی و آزاده موسوی)

«از ایران یک جدایی» به ماجرای اسکار گرفتن «جدایی نادر از سیمین» و حواشی آن و بازخوردهای آن در بین مردم ایران می‌پردازد. در اواخر مستند، یکی دو خانواده‌ی ایرانی را می‌بینیم که با لباس‌های خانگی و بعضاً بدون هرگونه‌ حجاب، مشغول تماشای لحظه‌ی اسکار گرفتن «اصغر فرهادی» از ماهواره هستند. تصاویر حضور بدون حجاب دختر فرهادی در این مراسم، هم بخشی دیگر از این مستند است. جالب آنکه این مستند جایزه‌ی ویژه‌ی دبیر جشنواره‌ی سینما حقیقت –محمد مهدی طباطبائی‌نژاد- را در شب اختتامیه به خود اختصاص داد.

5- روزن (بابک خرم‌دین)

خانواده‌ای به سفر می‌روند و کلید آپارتمان خود را به‌ دست سرایدار می‌سپارند تا در نبود آن‌ها از آنجا مراقبت کند. سرایدار که شخصیت محوری مستند است، به محض رفتن خانواده سری به خانه‌ی این خانواده می‌زند. عکس بی‌حجاب اهالی این خانواده در گوشه‌ی کادر روی میزی دیده می‌شود. سرایدار به تمام قسمت‌های خانه حتی دستشویی و حمام و اتاق خواب سر می‌زند. کمی بعد، این سرایدار را در خانه‌ی خودش می‌بینیم که کودکش را به حمام برده و در حالی که این کودک لخت مادرزاد است، او را می‌شوید.

6-پرواز در دایره‌ی حضور (مختار شکری‌پور)

«پرواز در دایره‌ی حضور» مستند پرتره‌ای است از زندگی «احمد شاملو» که بخش قابل‌توجهی از آن، به صحبت‌های «آیدا شاملو» اختصاص دارد. در یکی از بخش‌های مستند، بعد از دیدن عکس‌های بی‌حجاب «آیدا شاملو»، او در چند سکانس، بدون حجاب در برابر دوربین ظاهر می‌شود و صحبت می‌کند.

7-پیرپسر (مهدی باقری):

یک مستند سلف پرتره از زندگی خود کارگردان. حکایت پسری 30 ساله (مهدی باقری) که دوسال است با پدرش قهر کرده و به دنبال دلایل ناکامی‌های زندگی‌اش می‌گردد. به نظر او، پدرش مهم‌ترین مقصر ناکامی‌های اوست که با اشتباهاتش سرمایه‌ی زندگی‌شان را نابود کرده است.

اما فارغ از متلک‌های سیاسی مستند نسبت به سال 88 و تمجید مستندساز از محمدرضا پهلوی به دلیل اصلاحات ارضی، «پیر پسر» ملغمه‌ای است از پرده‌دری‌های خانوادگی، دختر بازی، رقص و آواز، حرمت‌شکنی پدر و مادر و ...

ابتدای مستند، با تصاویر عروسی آغاز می‌شود و دوربین طوری کادربندی می‌کند که یکی دو نفر از خانم‌های قسمت زنانه‌ی تالار عروسی بدون حجاب دیده شوند. چند لحظه بعد مادر «مهدی» با موهای پیچیده و آرایش غلیظ و در حالی که پارچه‌ای روی سرش افتاده، جلوی دوربین قرار می‌گیرد و مصاحبه می‌کند. در سکانس‌های بعدی، جایی که عکس‌های خانوادگی نشان داده می‌شود، بیشتر زنان به خصوص مادر کارگردان بدون حجابند.

در جایی دیگر و درجمع همه‌ی اعضای خانواده، فیلم عروسی پسر خانواده برای همه نمایش داده می‌شود. در قطعه‌ای از این فیلم، عروس درازکش با لباس دکولته‌ی عروسی و در حال ژست گرفتن برای عکاس دیده می‌شود.

کمی بعد، کارگردان، خانمی ‌را در فروشگاه و در حین خریدن لباس زیر زنانه به تصویر می‌کشد؛ در حالی که این خانم لباس زیر زنانه‌ را بالا گرفته و آن را برانداز می‌کند.

در کنار این، «مهدی» -کارگردان مستند و شخصیت محوری آن- چندین بار در طول کار دوست دختر عوض می‌کند و هر بار، در حین صحبت با یکی از آنها در رستوران، خیابان، بام تهران و ... دیده می‌شود. تم اصلی مستند هم، افشای خصوصی‌ترین مسائل خانوادگی مستندساز برای مخاطبین است. جالب آنکه این مستند با مختصات ذکر شده، هر چند که جایزه نمی‌گیرد، اما هیئت داوران بخش بین‌الملل جشنواره‌ی سینماحقیقت آن را مستحق تقدیر ویژه‌ی خود می‌خوانند.

آنچه خواندید، تنها بخشی از اقدامات غیرقانونی صورت گرفته در زیر پا گذاشتن حریم‌های اخلاقی جامعه در هفتمین دوره‌ی جشنواره‌ی سینما حقیقت بود که حتی در مقایسه با دوره‌های اول و دوم این جشنواره هم که تحت مدیریت «محمد آفریده» برگزار شد، بدعتی در بی‌حجابی و زیرپا گذاشتن حریم‌های خصوصی محسوب می‌شود. حال باید دید با چنین آغازی، حوزه‌ی مستند در سال‌های بعد شاهد  چه اتفاقاتی خواهد بود. فعلاً که به نظر می‌رسد پالس‌های کافی از سوی مسئولان سینمایی به اقلیت حاشیه‌ساز جامعه‌ی مستند کشور داده شده تا در سال‌های بعد، اتفاقات بدتری رخ دهد. حال سوال اینجاست که نهادهای نظارتی مسئول همچون کمیسیون فرهنگی مجلس، آیا قرار نیست حسب وظیفه‌ی خود به این موارد واکنش درخوری نشان دهند؟